High flow oxygen therapy in intensive care and anaesthesiology

Abstract

Na podstawie przeglądu aktualnego piśmiennictwa przedstawiono zasady i praktyczne efekty zastosowania wysokoprzepływowego leczenia tlenem (WLT) wśród chorych intensywnej terapii i poddanych zabiegom operacyjnym. Rezultaty stosowania WLT wybiegają poza uzyskanie stabilnego i kontrolowanego stężenia tlenu w powietrzu oddechowym. Dodatkowe efekty związane są z uzyskiwaniem dodatnich ciśnień w fazie wydechu, zjawiska wypłukiwania CO2 i czynnościowego zmniejszania przestrzeni martwej, wzrostu końcowo - wydechowej objętości płuc w wyniku ograniczania mikro-niedodmy i poprawy dystrybucji objętości oddechowej. W wyniku optymalnego nawilżania i ogrzewania mieszaniny wdechowej dochodzi do zmniejszenia oporów wentylacji i pracy oddychania. Opisane efekty WLT skłaniają do prób jej wykorzystywania nie tylko jako narzędzia tlenoterapii biernej, ale również jako urządzenia alternatywnego dla wentylacji nieinwazyjnej lub wczesnej intubacji. Zakres zastosowań ocenionych w piśmiennictwie dotyczy ostrej hypoksemicznej niewydolności oddechowej, wstępnej fazy ARDS, POChP, okresu okołooperacyjnego oraz zastosowań podczas procesów diagnostycznych (gastroskopia, bronchoskopia). Szczególną formą WLT jest poddawana aktualnie ocenie adaptacja metody dla chorych z tracheostomią, usprawniająca głównie procesy nawilżania mieszaniny oddechowej. WLT wymaga dalszych ocen w dużych, randomizowanych badaniach, jednak dotychczasowe efekty stosowania są zachęcające.

Keywords: high flow oxygen therapy; high-flow nasal cannula; hypoxemic respiratory failure; oxygen therapy; respiratory failure.